Karin Schrijft: Het leven na kinderkanker

Het opbouwen van mijn werkzaamheden ging langzamer dan ik dacht en had gehoopt. 
De prikkels, onder andere veroorzaakt door de geluiden van de baby's op de babygroep waar ik werk, kwamen keihard binnen.
De zaken waar mijn collega's zich druk over maken zijn in mijn ogen totaal niet belangrijk. 
Ik kon me nog niet volledig focussen op mijn werk, vergeet meer dan voorheen en maak me onbewust zorgen over hoe de schooldag van Nienke zal verlopen.
Ik probeerde me van "onbelangrijke zaken" te distantiëren en merkte dat ik wat meer op mezelf was dan voorheen. 

In de loop van de afgelopen vijf maanden heb ik mijn werk weer volledig opgebouwd. 
Ik ben blij dat ik weer kan en mag werken, dat het me weer lukt.
Deze maand is het precies een jaar geleden dat Nienke haar diagnose kreeg. 
Op sommige dagen weet ik nog precies wat er een jaar geleden op deze dag gebeurde. 
Ook dat is een stukje van mijn verwerking. 
Me weer even bewust worden van waar we doorheen zijn gegaan, wat we allemaal mee hebben gemaakt. 
Soms voelt het als een waas, alsof ik er niet helemaal bij was.
Dan lees ik weer even terug in mijn "boek", waarin ik al mijn updates die ik maakte voor familie en vrienden, heb gebundeld.
Maar iedere dag ga ik, gaan wij, een stukje vooruit. 
Stapje voor stapje. 
De ene dag grotere stappen dan de andere dag. 

Ik zie steeds meer de positieve gevolgen van het afgelopen jaar. 
En dat klinkt misschien heel gek. 
Het heeft ons, als gezin, hechter gemaakt. 
De relatie met mijn grote liefde is alleen maar intenser geworden. 
Ik ben trots op ons, op hoe we ons hier doorheen hebben geslagen.
We hebben zoveel lieve mensen leren kennen door onze bezoeken aan het Prinses Máxima Centrum, die heel waardevol zijn.

Nu ik dit schrijf zit ik in het Máxima met Nienke die wat afspraken heeft. 
Ze begroet een lief klein mannetje en zijn ouders. 
We hebben hen leren kennen tijdens de chemobehandelingen op de dagbehandeling en komen ze nu weer tegen.
Het raakt me, deze vriendschappen. 
Het leven na kinderkanker....met zijn donkere kanten maar ook zeker de mooie kanten.
En gelukkig ben ik in staat deze steeds meer te zien.... 

Karin

Karin is 21 jaar getrouwd met Jan en de trotse moeder van Michael 19 en Nienke 17. Op 10 maart jl. kreeg Nienke de diagnose de ziekte van Hodgkin, lymfeklierkanker. Vanaf dat moment is haar en hun leven op veel vlakken ingrijpend veranderd.